/p. 70/ partes in unum coguntur atque iccirco multus
calor, cuius illae sunt fundamentum.
Alex. – Sed cur celeriter mota manus atque
in alium reducta locum aërem sentit frigidum,
leniter vero mota calidum, cum tamen in utraque
motione sit recentis aëris renovatio? I. C. –
Quia aër sui natura non est frigidus, sed nostri
corporis calori comparatus; iccirco sentitur
frigidus ille, qui nos ambiens nostri contactu
non sit concalefactus. Itaque, si manus celeriter
transferatur, aërem persentiscit frigidum,
quia nequit manus in tam pusillo tempore illum
calefacere, at leniter mota subsentit calidum,
quia levi motu secum haerentem aërem, quem
iam suus contactus excalefecerat, trahit, neque
novum sine illo medio invenit, cui occurrat.
DIALOGUS XIV.
De aëre corrupto.
Alex. –
Scitissime iocatur Cicero in epistola
ad Papirium Paetum nihil esse obscaenitatis
in rebus, multo minus in verbis.
At hic non idem est, nam saepe aër
corrumpitur, verba nunquam, de
aëris igitur corruptione securi disputare possumus
absque foetoris maleolentia. Quamobrem
quaero a te, mi Iuli: corrumpitur aliquando
aër et contagiosus efficitur? I. C. – Quia